Neistakvinnur í smørtum leikbúna á Danmarkarferð í 1949. St.f.v: Ragna Skaalum, Elsa Horn, Hjørdis Joensen, Gunhild Hjalt, Duddan Hansen og Hilda Lamba. Húkandi f.v: Sára Hansen, forkvinna Neistans, Kathrina Mikkelsen, Judith Gudmundsen, Bergljót Hansen og Elinborg Trónd. (Myndaeigari: Elsa Horn)

KI úr Keypmannahavn var fyrsta útlendska kvinnulið, sum vitjaði í Føroyum. Tað var Sára Hansen eldhugaða forkvinnan í Neistanum, sum fekk vitjanina í lag í 1948. KI spældi í bestu deildini í Danmark, og millum donsku kvinnurnar var landsliðsspælari. Neistakvinnur fingu við hesi vitjan veruligan íbástur at menna kvinnuhondbóltin í felagnum, og longu árið eftir fóru neistakvinnur fyrstu uttanlandsferð. Leiðin gekk til Keypmannahavnar at vitja KI. “Kvindernes Itrætsforening”. Læs resten →

Húsini nærmast til vinstru eru tey hjá Hans Peturi og Helgu Weihe. Síðani tey hjá Frithiof Wellejus, Niels Juul og Petru Arge, Jens og Kristinu Næss, Svend og Dagmar Vilhelmsen, Hannu Poulsen, Jens Olivur og Paulu Poulsen, Dánjal Martin og Osla Jacobsen, Kaj og Krisiannu Christiansen og Gunnar og Annu Christiansen. Vit síggja eisini Telegrafstøðina fremst í myndini. (Myndeigari: Henry Christiansen)

Áhugavert at síggja eldri myndir úr Havn frá tíðini, tá traðir vóru lagdar inn í 1800-talinum. Vegir gjørdir til hestavognar at koyra á, so lættari var hjá fólki at fáa til høldar torv og annað heim í gomlu Havnina, har fólkini búðu. Við tíðini víðkaðist Havnin, og hús vóru bygd fram við hesum vegum. Grúsvegir og ikki gongubreytir, tí fyrsti bilurin kom jú ikki til Føroya fyrr enn í 1922.

Gongur tú av Vaglinum niðan eftir Tinghúsvegi, sært tú leivdir av gamla vegnum, har húsini nógvastaðni standa kloss í vegin. Eingin parkeringspláss ella gongubreytir. Tinghúsvegurin endar uppi í Gundadali. Læs resten →

Meiaríið í Tórsgøtu var tikið í nýtslu í 1922. Bygningurin, har Tjóðpallurin nú heldur til, er einki broyttur. (Mynd Fornminnissavnið)

Tá eg sá mynd á Facebook, tá fólk við mjólkarspann í hond stóðu í langari bíðurøð Tórsgøtu og bíðaðu eftir at keypa mjólk, reikaðu tankarnir. Vit beiggjar skiftist um at fara av Landavegnum heim í Tórsgøtu at keypa mjólk. Seinni kom mjólkarbilur út í Grønland, har tú kundi keypa mjólkina. Minnist, at ein litur av mjólk kostaði 90 oyru, og vit fingu hvørja ferð eina tvey krónu frá mammu og spann í hondina. Tveir litrar av mjólk kostaðu 1,80 krónur, og tí lupu tjúgu oyru av, og fyri tey keypti eg lakresstengur í kioskini í Kondradsbrekku, har Eiler Dam og systkini seldu frá lúkuni. ( Skrivað í 2016) Læs resten →

Nógv skip lógu í nógv ár við teym á Vestaruvág. Áhugaverd eisini at síggja Skálatrøð og allar smábátarnar, sum tá vóru festir á grótið.

Lofrmyndin omanfyri, sum er  tikin í 1974, er so mikið áhugaverd, at vit kundu skrivað lítla bók um myndina. Fara vit fyrst til Tórshavnar Skipasmiðju, so síggja vit bara gomlu bedingina. Nýggja nýtímans bedingin var tikin í nýtslu nøkur ár seinni. 17. mai 1979 var hátíðardagur í Sjarpholinum, tí tá var rækjuskipið Sólborg sum fyrsta skipið tikið upp til umvælingar á nýggju bedingini. Vit síggja eisini ein nýbygning. Hetta er ein av fýra bilferjum lætnar til Hetlands. Fyvla 1973, Geira 1973, Fylga 1975 og Thora 1975. Sama dag nýggju bedingsvognurin varð tikin í nýtslu, andaðist stjórin og undangongumaðurin Kjartan Mohr 79 ára gamal. Mangt annað er eisini áhugavert á myndini millum annað Skálatrøð. Læs resten →

Myndin tikin fyri umleið 105 árum síðani. Fríðarligt í gøtunum, tí tá  eingir bilar. (Mynd Havnarmyndir – fyrr og nú)

Tórsgøta í Havn hevur altíð havt mín áhuga, tí pápi mín var føddur og uppvaksin í Tórsgøtu. Áhugavert at síggja myndina omanfyri, sum er tikin í 1915, tvey ár eftir at pápi okkara var føddur har og sjey ár fyri, at fyrsti bilurin kom í havnargøtur 6. mai 1922. Pápi plagdi at siga, at tey um veturin plagdu at sleta frá teimum oman Tórsgøtu og kappast um, hvør kom longst út í Vágsbotn. Húsini hjá pápa og teimum síggjast akkurát ikki á myndini. Tey vóru nærmasti granni við húsini hjá Niels í Heiðinum, sum síggjast uttast vinstrumegin. Áhugavert at síggja, hvussu konufólkini er klødd. Læs resten →

Ása og Helge Michelsen gift í Havnar kirkju 3. august 1941

Ein dagin komu mamma, sum tá búði á Ellisheiminum, og eg at tosa um, tá tey bygdu húsini við Landavegin. Mamma og pápi vóru av tí gamla slagnum, tí fyrst byggja hús, síðani giftast og síðani komu børnini. Pápi segði mær, at tey áttu fyri helvtina av húsunum og máttu læna helvtina av peninginum  í Sparikassanum, tá tey fóru at byggja húsini. Guttorm Poulsen systkinabarn mammu smíðaði sjálv húsini, men foreldrini komu knappliga í serliga knípu, tí enskir hermenn vóru júst komnir til Føroya, og teir tóku sær rættin at taka hús og bygningar, sum fólk ikki búðu í. Millum annað í Sjónleikarhúsunum í Havn. Læs resten →

Myndin er frá 1930-árunum, og soleiðis minnist eg Vágsbotn sum smádrongur, og har er lítið broytt. (Mynd Asbjørn Long

Myndirnirnar í hesi greinini eiga  Fornminnissavnið og Asbjørn Long sonur Richard Long. Eldra myndin er frá 1890 og yngra myndin frá 1930-árunum. Einahandilin, sum varð tikið av í 1856, átti stóru húsini í Vágsbotni. Danin Martin Christian Restorff kom til Føroya í 1848 at arbeiða sum bakari, og tá ið einahandilin varð avtikin í 1856, byrjaði M. C. Restorff stórt handilsvirksemi í Vágsbotni. Áhugaverda er, at húsini hjá einahandlinum standa enn í Vágsbotni í Havn. Børnini hjá Andreasi Restorff Jacobsen “Andreasi í Vágsbotni” reka framvegis klædnahandil, og í húsinum høgrumegin handilin heldur Miðlahúsið til. Skrivað í 2015. Læs resten →

Her síggja vit stóra økið, har allar urnurnar eru grivnar. (Mynd Vagnur)

Tá ið eg á sinni skrivaði grein um kirkjugarðin við Velbastaðvegin, greiddi táverandi gravarin Høgni Krossteig mær, at einar hundrað urnur vóru tá grivnar í kirkjugarðinum. Hetta eru urnir, sum eru komnar úr útlondum til Føroya. Í 2009 vitjaði eg vakran kirkjugarð í Ballerup, kirkjugarð, sum er nógv øðrvísi, enn vit síggja í Føroyum. Eg var serliga ovfarin av stóra økinum, sum er lagt av til mongu urnurnar og eisini økið til tey ókendu. Læs resten →

Mangan er torført at finna parkeringspláss í Havn. (Mynd Vagnur)

Løgreglan í Føroyum er donsk, men ikki øll lógarbrot vera revsað eins í báðum londunum. Vit hava hoyrt um rúsevnismál, sum verða revsað harðari í Føroyum enn í Danmark. Eg tosaði eftir ólavsøku við klaksvíking, sum eg kenni væl. Hann var komin á ólavsøku, men fann einki parkeringspláss, so hann parkeraði bilin á einum stað, hann ikki hevði loyvi: – Tað kostar ikki allar verðina at parkera bilin her í fýra dagar fyri 200 krónur, segði klaksvíkingurin við einum smíli. Ikki fekk eg at vita, at um hann fekk hvíta seðilin í undir viskaran fyri teir fýra dagarnar. (Skrivað í 2014) Læs resten →

Sjónleikarhúsið í 1926, sum hevur hýst ótrúligum virksemi. (Mynd Fornminnisavnið)

Eg gangi ella koyri framvið Sjónleikarhúsinum hvønn dag, og av og á sveimað tankarnir um tað ótrúliga virksemið, sum er farið fram í hesum húsi, síðani Hans Andrias Djurhuus formaður í felagnum saman við øðrum tóku stig at byggja húsið. Sjónleikarhúsið frá 1926 kom at hava ótrúligan týdning fyri býin, tí umframt fyrst og fremst at hýsa sjónleiki, so hava vit nú “eldru” ógloymandi minni frá dansinum og nógvu filmunum, vit sóu í Sjónleikarhúsinum. Tað var hin mæti arkitekturin H.C.W. Tórgarð, sum livdi frá 1885 til 1957, sum gav reyðmálaða  húsinum við svørtum taki hetta sermekta snið. Frá byrjan góvu mentanarligar eldsálir húsinum lív. Læs resten →