Eg havi stóran áhuga at skriva um søguligt hondbóltstilfar kring landið. Hetta er jú partur av okkara hondbóltssøgu. Myndirnar hava ómetaliga nógv at siga fyri meg, men í mínum felag Neistanum leiti eg framvegis eftir liðmyndum av monnum frá 1940-árunum og 1950-árunum. Neistamenn vunnu FM-heitið 1949, 1953 og 1955, men sjálvt um eg havi leitið í hvørjum skotí í Havn, so finst eingin mynd av monnunum frá hesum árunum. Les meira…
Fekk um dagarnar hálvthundrað ára gamla mynd sendandi úr Kollafirði. Myndin frá 1972 er av 2.deildarliðnum hjá Kyndli og KÍF. Gjørdist forvitin at vita, hví kyndilspælarar hava bók/pakka í hond, sum teir uttan iva at hava vunnið í jólakapping. Havi ringt til fleiri spælarar, men eingin veit nágreinliga, hví spælarar fingu henda pakka, og hvør kapping var.
Nú ert tú so mikið eldri, at vit hava spælt hondbólt bæði á grúsvølli, asfaltvølli og í ítróttahøll, og tað hava spælarar á myndini eisini gjørt. Á myndini eru spælarar, sum stovnaðu Kyndil 10. mars 1956, og spælarar, sum slóðaðu fyri hondbólti í Kollafirði.
Meg minnist hava spælt hondbólt ímóti Jens Kristian Djurhuus og fleiri KÍF spælarum á Hólmanum á Oyrareingi. Serliga við hesum vølli var, at hetta var einasti hondbóltsvøllur í heiminum, har tú kundi detta um síðulinjuna. Tá flóð var, kundi mangan koma sjógvur á vøllin, og til tess at sandurin ikki skuldi fara aftur í havið, var spentur tjúkkkur sildatrossi um allan vøllin, sum var grivin hálvur í sandin. Myndin er næstan eins gomul og Høllin á Hálsi, sum var tikin í nýtslu á heysti 1970. Góð hondbóltsminni. (Vagnur)
Fert tú í miðbýin í Havn ella har um leiðir, sært tú hvønn dag tríggjar arbeiðsmenn koyra trillibøru ílætnir ljósagrønum vesti. Teir rudda í gøtunum. Í apríl mánað í fjør skrivaði um 51 ára gamla Vilhelm Jacobsen, sum hevði fingið el-drivna trillibøru, og í november mánað í fjør skrivaði eg um 57 ára gamal Johann Davidsen úr Æðuvík, sum var fegin um at fáa arbeiði hjá Tórshavnar kommunu eftir arbeiðsloysi í nøkur ár. Í morgun hitti eg 51 ára gamla Hera Jensen, sum síðani í 1986 hevur arbeitt hjá Tórshavnar kommunu. – Eg fegnist um, at hugburðurin er broyttur hjá fólki, tí nú er nógv meira rusk í ruskíløtunum og minni rusk í gøtunum, sigur Heri. Skrivað á sumri 2014, tað vil siga, at Heri nú nærkast teimum trýs árunum. Les meira…
Jógvan Christiansen føddur 18. mars í 1903 var elst av sjey systkum sonur Christian Christiansen róptur Christian í Hvannasundi og Sigrid Christiansen fødd Poulsen úr Hvannasundi. Gubbi í Kollafirði róptu vit Jógvan, men hann var ikki gubbi okkum onnur, men bara gubbi systir okkara Chirstin. Uttan iva fekk hann navnið gubbi, tí hann var so góður við okkum børn. Eg tosaði mangan við mammu um beiggjan Jógvan, men mamma kann ikki minnast barnaárini hjá Jógvani, tí mamma er fødd í 1918 og yngst av sjey systkum, og Jógvan er føddur í 1903 við Landavegin í Havn. Men lívsleiðina hjá beiggjanum veit mamma nógv um, og vit onnur hava nógv góð minni úr Kollafirði. (Skrivað í 2015) Les meira…
Eg havi ongantíð givið mær far um bringureyða, fyrr enn eg sá hann í túninum fyrstu ferð fyri fáum árum síðani. Tá ið grannakona, sum herfyri doyði 90 ára gomul, segði mær, at ein bringureyði var so spakur, at hann kom í gongina hjá henni at fáa sær breyðmolar, gjørdist er forvitin. Ymsir smáfuglar eru millum nógvu stararnar, eg plagi at geva um veturin. Tá ið eg kannaði smáfuglarnar nærri, sá eg fyrst ein bringureyða, men havi bara einaferð sæð tveir samstundis. Um jólini hevur ein bringureyði verið í túninum, og tað eydnaðist mær at fáa góða mynd av honum. Skrivað í fyrst í desembur í 2014. Les meira…
Í 2014 skrivaði eg grein um Vilhelm Jacobsen, sum koyrdi runt í Havnini við eldrivnari trillibøru. Frálík trillibøra, sum lættir um arbeiðið, tí nógvar brekkur eru í Havn. Nú gongur Vilhelm í havnargøtum við nýggjum tóli, sum eg ikki havi sæð áður. Ein eldrivin stórur dustsúgvari, sum hevur slíka megi, at hann gloypir mjólkapakkum og annað rusk. Eg spurdi Vilhelm, hvussu honum dámar nýggja tólið. Skrivað í 2014, og Vilhelm fer hvønn dag fram við hjá okkum við dustsúgvaranum. Les meira…
Gangi mest sum hvønn dag við hundinum í Plantasjuni, har áhugaverd talva stendur við fuglum sæddir í Plantasjuni. Umframt vanligar fuglar síggja vit onkuntíð ókendar fuglur í garðinum hjá okkum, sum vit ikki áður hava sæð. Nú ein morgun hendi tað, og so at hyggja í bókina Fuglar í Norðurhøvum, og vit komu til niðurstøðu, at hetta var sevhøna. Fingu hetta váttað at skriva til savn.fo
Sevhøna kann vera átøk heilt lítlar tamari hønu í háttarlagi, velið upp í rógv, nikkandi, og setur høvdið fram úr sær. Hesin kropsburður er eykendari, tá hon svimur. Sevhøna hevur hvítan lit undir velinum.
Flestu sevhønur í Vestureuropa eru støðufuglur ella strokfuglur. Norðurmarkið er kvinkað eitt sindur norður eftir seinastu øld. Nakrar eru at síggja í Hetlandi, Noregi og Svøríki. Sevhønur eru sæddar í Føroyum og Íslandi seint á heysti, stendur at lesa í fuglabólkini. (Vagnur)
Tá ið tú koyrir úr Klaksvík til Norðdepils, kemur tú fyrst úr fyrsta tunlinum, har tú sært lítlu bygdina Árnafjørð, áðrenn tú fert inn í seinna tunnilin. Árnafjørður varð fyri 1967 ein fjarskotin bygd, men tunlarnir góvu bygdini nýggjar møguleikar. Tó so, at bygdin er í fólkatali minkað 50%, síðani tunlarnir komu í 1967. Í bygdini stendur óivað minsta kirkja í Føroyum, sum rúmar hundrað fólkum. Greinin skrivað í 2014. Les meira…
Tá vit vóru unglingar, hoyrdu við mangan tey eldru tosa um mjólkarbátin Ruth. Hetta í sambandi mjólkarbátarnar hjá Meiarínum. Ruth var søguligur og fyrsti báturin hjá Meiarínum, sum tá æt Thorshavns mælkaforsyning og margarinfabrik. Ruth var bygdur í 1906 á skipasmiðju í Noregi. Báturin var bygdur sum sleipabátur, men Meiaríið skrásetti bátin sum ferðamannaskip við loyvi til sjeyti ferðafólk.
Ruth stevndi 11. juni 1908 úr Stavanger inn á Havnina, og 1. august fór Ruth sum fyrsta skip at sigla við fastari ferðaætlan norður í Sundalagið, á Hvalvík og Oyri og inn í Sundalagið. Millum manna var bátarin róptur Mjólkarbáturin. Meiaríið seldi Ruth í 1929. Vit eldru kenna jú mjólkarbátarnar Sigmund, Trónd og Reynir, sum høvdu heimstað í Vágsbotni. Hetta er alt søga og góð minni. (Vagnur)
Vit, sum eru fødd og uppvaksin í Havn og onnur við, hava so nógv at takka Birgar Johannessen, sála, fyri. Birgar savnaði tilfar um Havnina, sum ikki kann virðismetast nokk og ikki kann roknast út í peningi. Tað er bara at hyggja í báðar bøkurnar Havnin – fólk og yrki. Hvussu Birgar hevur borið seg at at útvega so nógvar virðismiklar myndir og savnað tilfar um Havnini, er torført at ímynda okkum. Birgar hevði eginleika sum savnari, ein eginleiki, sum vit onnur fáa gleði av. Stóra hjálp fekk hann frá konuni Elsu, sum heldur kki er millum okkum longur.
Myndin omanfyri er tikin umleið í 1895, tað vil siga “bara” fyri 125 árum síðani. Vit síggja Skansabrekkuna og húsini, sum Jens Mohr bygdi sær í 1887. Jens Mohr undirvísti navigatørum heima hjá sær sjálvum. Nógv er broytt við Eystaruvág síðani 1895, og 125 ár er ikki so nógv ár, tá hugsað verður um, at nøkur fólk í Havn eru farin um tey 100 árini. Húsahagi heilt oman í klettin. Nevnast kann, at í 1901 búðu 1656 fólk í Havn og 15.230 fólk í Føroyum. Um hetta mundið góð 10% av fólkatalinum búðu í Havn, nú búgva útvið 40% av fólkunum í Føroyum í Havn. Jens Mohr livdi frá 1855-1931. Hugnalig mynd og friðarligt, eingir bilar og eingir motorbátar. Haldi, at tíðin er komin. Saknur er í Birgari. (Vagnur)