Fara vit í hondbóltssøguna, so er 79 ára gamli Dia Jacobsen serligur, tí hann var fyrsti málverji Kyndils, sum var stovnað 10. mars 1956. Føroyar spældu fyrsta landsdystin í hondbólti ímóti Íslendingum á asfaltvøllinum í Gundadali 18. juli í 1964, og annar málverjin var Dia Jacobsen. Dia byrjaði sum sagt at spæla við Kyndli í 1956, og seinasta dystin spældi hann í 1964, tá Kyndil vann FM-heitið. Dia er útbúgvin maskinmeistari og hevur millum annað siglt við skipum hjá ØK, Skipafelagnum og 23 ár við skipum hjá Strandferðsluni. Hann gavst at sigla í 1999. Eg havi prátað við frálíka málverjan, sum eg væl minnist spæla. Skrivað í 2015.
Dia Jacobsen er sonur Niels í Stórustovu úr Havn og Olivu í Horni gift Jacobsen. Dia og tey eru fýra systkin: Hannis, sum vit kenna frá Kyndli, Regin, sum vit kenna við harmonikuni, systirin Bjørt og Dia. Sum níggju ára gamal kom Dia at halda nógv til niðri í Bøgøtu, har abbin hevði bakarí. Longu sum níggju ára gamal koyrdi hann breyð frá bakarínum í Horni í Dandastovu, har breyðini vóru seld. Dia sigur soleiðis.
– Eg kann nevna fyrst, at eg eri føddur í 1936 á Tórgarði. Ja, eg koyrdi longu sum níggj ára gamal við vánaligum vogni breyð, og tá ið á stóð, hjálptu Ólavur í Horni og Sjúrður Skaale mær. Einferð segði pápi mín mær, at um eg kýtti meg í skúlanum og gjørdist nummar eitt, skuldi eg fáa eina súkklu. Eg lá ikki á boðunum, og tá vit næstu ferð fingu karakterbók, hevði eg hægsta miðaltal í flokkinum. Eg fekk súkkluna, og nú kundi eg koyra breyðini við súkkluni. Fetilin á leypinum við breyðunum hevði um pannuna, og nú var skjótt at súkkla breyðini yvir í Dandastovu.
– Eitt skifti búðu við í húsum, har teir á Skarv búðu í Tróndargøtu, men seinni fluttu vit út í Perskonugøtu. Eitt ár var millum Hannis og meg, og vit sparkaðu altíð bólt. Ì Bøgøtu lá væl fyri at sparka, og har helt alt við HB. Eg var so lítil og var tí altíð koyrdir í málið. Seinni kom eg at spæla við HB, fyrst sum málverji, men tá eg fór í málið hjá Kyndli, gavst eg at standa í mál hjá HB og fór ístaðin at spæla úti. Minnist, at eg kom at standa í málinum á besta liðnum hjá HB fýra dystir, tí Peter Sigurd Rasmussen hevði brotið ein fingur. Hetta var í 1958, sigur Dia.
Tá eg spyrji Dia um serlig hondbóltsupplivilsi, sigur hann mær, at tá í tíðini var heilt serligt at spæla í Sandavági, tí nógvir miðvingar komu til Sandavágs at rópa á Kyndil. Eitt árið vóru Steinbjørn Zachariassen, Julian Olsen og Johnny Joensen úr VÌF og hann bodnar at koma til Íslands við SÍF. Sigurd Petersen, sum herfyri andaðist, var venjari hjá SÍF. Ì 1960 spældi Dia serligan finaludyst um føroyameistaraheitið, og Dia sigur:
– Tú sært hetta skrínið, sum hevur serliga søgu. Eg hevði fingið starv hjá ØK, men tveir mánaðir seinni, skuldi Kyndil spæla finalu um føroyameistaraheitið ímóti StÍF. Kyndilsmenn bønaðu meg ikki at fara, fyrr enn finalan var spæld. Hetta dámdi mær einki, men eg lat meg yvirtalað og ringdi til ØK og fekk útsett ferðina. Tá vit høvdu vunnið finaluna, komu teir við hesum skríninum sum takk fyri stuðulin. Seinasta upplivilsi hjá mær var so landsdysturin ímóti Íslandi í Gundadali í 1964. Eg var júst komin heim, og meiningin var slett ikki, at eg skuldi spæla landsdyst, men venjarin Mannbjørn Mortensen hevði sæð meg spæla dyst í Vestmanna, og hann má hava hildið meg vera so mikið góðan, at eg fekk landsliðsboð.
– Vit spældu á asfaltvøllinum í Gundadali, og stór mannfjøld sá dystin. Íslendska landsliðið hevði lagt at landi í Føroyum eftir aljóða kapping í Ungarn. Eg stóð í málinum størsta partin av dystinum. Íslendingar vóru góðir spælarar og harvið stórir og kropssterkir.
– Eg fór fyrstu ferð út at sigla í 1953, og í 1955 kom eg í læru sum maskinsmiður á Tórshavnar skipasmiðju, og síðani fór eg á maskinskúla í hálvtannað ár. Í 1960 fór eg umborð á skip hjá ØK, har eg sigldi í trý, fýra ár. Næstu tíggju árini sigldi eg við skipum hjá Skipafelagnum bæði gamla Tjaldrinum og nýggja Tjaldrinum, sum varð selt til Suðuramerika. Ì 1975 kom eg í starv hjá Strandfaraskipum landsins, har eg arbeiddi í 23 ár og sigldi við Teistanum og Smyrli. Eg gavst at sigla í 1999, sigur Dia Jacobsen at enda.
Í 1964 var eg fjúrtan ára gamal og júst byrjaður at spæla hondbólt. Minnist heilt væl landsdysin ímóti Íslendingum. Á íslendska liðnum vóru nógvir góðir spælarar millum annað Ørn Hallsteinsson bróðir kendu hondbóltsstjørnuna Geir Hallsteinsson, sum spældi landsdyst í Føroyum í 1968. Føroyingar taptu dystiin 17-26, men Føroyar vóru á odda 13-12 við hálvleik. Dia Jacobsen er annars skrásettur at hava spælt 85 dystir fyri Kyndil. (Vagnur)
