Steinarnir eru íbygdir, tí tordu menn ikki at spreingja steinarnar

Tey settu búgv í Saltangará í 1846. (Mynd Vagnur)
Tey settu búgv í Saltangará í 1846. (Mynd Vagnur)

Tá ið eg skrivaði um Símun á Høgabóli og tók myndir av staðnum, síggi eg tveir stórar steinar skamt frá. Á øðrum steininum var ritað nøvnini á hjúninum Nielsi Joensen og Anne Kathrina Petersdatter, sum vóru fyrstu fólkini, sum í 1846 búsettu seg í Saltangará. Torført er hjá okkum í Havn at skilja ímillum, hvør býr í Runavík, Saltangará, Saltnesi, Søldafirði ella á Glyvrum, tí í okkara eygum er alt talan um Runavík. Og vónleyst er at síggja, hvar mørkini eru. Eg havi hitt Símun Mittún abbason Símun á Høgabóli og spurt hann um báðar stóru steinarnar. (Skrivað í 2015)

kjkjkj– Niðanfyri vegin var eitt stórt fiskastykki, sum skuldi burtur, tí bygningur skuldi byggja á staðnum. Við fiskastykkið lógu báðir stóru steinarnir, og eg helt, at tað var synd, at steinarnir skuldu burturbeinast. Menn vóru eisini í iva, hvat skuldi gerast við steinarnir, tí sagt varð, at steinarnir eru íbygdir, og hin “grái” skuldi búgva í steinunum. Gamalt var ikki at beina burtur íbygdar steinar, tí hetta kundi fáa fylgir.

– Eg átti tá stykkið omanfyri vegin, og eg fekk hugskotið at flyta steinarnar við stórari gravmaski niðan um vegin og á mítt stykki til minnis um fyrstu hjúnini, sum settu seg niður í Saltangará. So varð gjørt, og eg fekk ritað nøvini í steinarnar og hampað um økið. Hetta var miðskeiðis í 1980-árunum. Eg eigi ikki longur stykkið, og tíverri fekk eg ikki matrikulera stykkið frá ognini. Men eg vóni, at steinarnir sleppa at liggja har í allar ævir.

Eg rokni ikki við, at nakar torir at beina burtur íbygdu steinarnar. (Mynd Vagnur)
Eg rokni ikki við, at nakar torir at beina burtur íbygdu steinarnar. (Mynd Vagnur)

– Niels Joensen var av Glyvrum og konan Anne Kathrine av Selatrað, og eri eg í familju við tey bæði. Húsini hjá teimum báðum stóðu ikki júst har, men tað er so týdningarmikið, at vit viðra og minnast tey gomlu, sum settu búgv at hesum staðnum, sigur Símun at enda.

Eg havi stóran áhuga í standmyndum, kirkjum og øðrum gomlum. Altíð áhugavert at fáa at vita nakað um tildømis hesar báðar steinarnir. Hesuferð fekk eg so samband við Símun Mittún abbason Símun á Høgabóli, sum var úr Havn og konan Símun á Høgabóli var úr Hoyvík. Og navnið Símun gongur aftur í Hoyvík. Vit kenna Jákup Símun Simonsen og Símun Simonsen son Esbern Simonsen fyrrverandi bankastjóra. (Vagnur)

Viðmerkingar

viðmerkingar

Leave a reply