Um fyrsta apríl í 2015 eru trý ár liðin, síðan eg av álvara byrjaði at skriva á míni nýggju heimasíðu hvannrok.fo. Havi higartil skrivað 910 greinar, tað vil siga í miðal eina grein um dagin. Undirtøkan gjørdist frá byrjan nógv størri, enn eg nakrantíð ímyndaði mær. Eri væl nøgdur. Eg visti heldur ikki, hvønn leistur var best, tí eg hevði so nógv upp á hjartað. Frá byrjan vildi eg ikki skriva tilfar, sum fjølmiðlar annars skriva um í bløðum og á portalum. Les meira…
Á Facebook síggjast nakrar ómetaliga góðar og forvitnisligar eldri hondbóltsmyndir úr Sandavági. Hetta eru myndir úr myndasavni hjá Johnfinni og Ragnhild á Plógv. Eg kendi tvær neistakvinnur á eini myndini og fór at kanna málið nærri, tí neistakvinnan Elsa Horn, sum var seytjan ár, tá myndin var tikin, er á myndini, og hana samskifti eg av og á við um hondbólt. Myndin er tikin í 1944 á Valloyrini í Sandavági, og liðini eru Søljan og Neistin. Eg havi spurt Elsu, hvat hon minnist til myndina omanfyri. Les meira…
Menninir á myndini arbeiddu á Tórshavnar elekricitetsverki úti á Rundingi á Eystaru bryggju. Teir eru frá vinstru Petur Lava Hansen, Jóhan Ellendersen, róptur skómagarin úr Hvalba, Poul á verkinum og Karl Samuelsen. Hvønn dag í árinum svumu teir á sjónum, og tað er í tí sambandinum, at myndin er tikin. Teir svumu frá sjóvarmálinum á Rundingi og yvir á kolabrúnna hjá Lützen og aftur. Kavi er henda dagin, myndin er tikin. Myndina havi eg fingið frá Elsu Horn, dóttir Pól á Verkinum. Les meira…
Ì morgun hoyrdi eg í útvarpinum Sonju Jógvansdóttir frá “í menniskjum góður tokki”. Ein rørandi samrøða, og eg fekk feril av ringari samvitsku, tá eg hoyrdi hana siga, at einar 380 familjur kring landið fáa jólastuðul frá átakinum “Í menniskjum góður tokki”. Tankarnir reikaðu hesa løtuna, og eg hugsaði: “Hvar eru hesar 380 illa støddu familjurnar”, eg síggi tær ikki, har eg búgvi, men eg veit, at tær eru einastaðni har úti. Hesi fólkini rópa ikki upp, men heldur halla vangan til tøgnina. Kanska skomm at biðja um hjálp. Les meira…
Seinastu dystirnir fyri jól í bestu mansdeild vórðu spældir leygardagin, og einki broyttist í oddinum uttan tað, at tað vera VÍF, Kyndil ella H71, sum spæla FM-finalurnar í apríl mánað næsta ár. Fara vit fyrst til dystin í Hoyvík millum H71 og Neistan, so var ongantíð meira enn eitt mál á muni allan fyrra hálvleik. Dysturin varð avgjørdur í sjey minuttir í seinna hálvleiki. Fýra minuttir spældir og støðan 16-15 til H71, men sjey minuttir seinni er støðan 22-16 til H71. Eftir hetta var sami munir til dystarenda. Les meira…
Altíð spennandi at byrja nýtt kappingarár. Og sum ítróttaskrivari og áhuga fyri hondbólti, er altíð áhugavert, at fleiri lið kappast um at koma í FM-finalurnar. Tað sá væl út frá byrjan, tí kvinnuliðið hjá Kyndli, sum hevði mist spælarar, og VB spældu javnleik 22-22 fyrsta dystinum í grundspælinum. Kyndil vann so á Neistanum, sum vann á VB í Vági, og VÍF tapti fyri StÍF á Skála og vann á Kyndli í Havn. Jú, alt talaði fyri einum spennandi grundspæli. Trúgv mær, eg væntaði heilt vist við, at VB kvinnur fóru heilt upp á toppin í vetur, tí liðið skeyt nógv mál í fjør, men verjuspælið haltaði. Men tað ger verjuspælið so sanniliga eisini í núverandi kapping. Eg hitti eftir dystin ein ónøgdan VB spælara, sum næstan ikki vildi tosa við meg, tí hon var so ónøgd við avrikið ímóti Kyndli. Les meira…
VB-kvinnur hava vunnið FM-heitið tríggjar ferðir, síðani landskappingin byrjaði í 1943. Fyrsta FM-heitið vann VB í 1950, og so skulu vit bíða meira enn hálvthundrað ár til 2003 og 2005, til VB aftur vinnur FM-heitið. Eg havi fingið fatur í upprunamyndini av VB-kvinnum, sum vunnu FM-heitið í 1950, og eg havi eisini fingið orð á 83 ára gomlu Hjørdis Joensen, sum var málverji hjá VB í 1950. Og VB-málverjin er áhugaverd at tosa við. – Í 1950 vandu vit fleiri ferðir um vikuna við Sølva Jesperesen sum venjara, og hann koyrdi á okkum, sigur Hjørdis. (Greinin skrivað í februar mánað í 2012) Les meira…
Hugaligt at geva starunum um veturin, tí teir eru skjótir í túninum, tá ið tú blakar breyðmolar og nakað av feittkendum út í tún. Í túnið koma eisini títtlingar og kvørkveggjur, og oman fyri sveima krákurnar. Føroyski starin er eitt slag fyri seg og er størri enn tildømis danski starin. Í hinum norðanlondunum rýma stararnir um heystið, okkara er her allan veturin. Føði teirra er mest maðkar, sniglar og annað smákykt. Í kava hava teir tað ringt, tá koma teir nærri húsum og taka til takkar við øllum í svongdini. Les meira…
Herfyri var eg úti á Argjum og tosaði við 86 ára gomlu Sannu Mortensen úr Sandvík, sum í 1940-árunum spældi hondbólt við SVB, Sandvíkar bóltfelag. Hetta skuldi gerast áhugaverd løta, tí maður Sannu, Henning Mortensen úr Fámjin, mintist eisini, tá tey spældu hondbólt í Fámjin. Sanna sigur soleiðis: Vit spældu hondbólt á góðum hondbóltsvølli í Oddinum í Sandvík, og umframt at vit spældu ímóti liðum á heimavølli, spældu vit í Hvalba, Vági, Skúgvi, Tvøroyri og á Sandi. Tá kríggið var av, fór ungdómurin í allar ættir, og hondbóltsspælið steðgaði í Sandvík, sigur Sanna. Les meira…
Myndirnar niðanfyri eru úr myndabók, sum børnini hjá Debes Christiansen eiga. Niels Peter svigarsonur Debes klistraði fyri nú nógvum árum síðani frálíku myndirnar í myndabók, har hann skrivaði myndatekstir til hvørja mynd. Mammubeiggi mín Debes Christiansen var skipari á ferðini í Vesturgrønlandi, og fremst í myndabókini sigur Debes eitt sindur frá um ferðina. Men fyrst til sluppirnar, sum langabbi mín Havnar Jógvan og synirnir Christian og Sámal Christiansen áttu. Les meira…