Altíð hugaligt at síggja eldri svarthvítar myndir. Myndina omanfyri fekk eg frá Gunnari Mohr, og tað er við sorgblídni at síggja beiggjan Kjartan Mohr, sála, á myndini. Ófatligt, at hesin fyrikomandi og fitti maðurin ikki er millum okkum longur. Torbjørn beiggi mín var við á ferðini og eisini Bjarti systkinabarn Kjartan. Ætlanin var, at bara fýra gulir skótar skuldu á hesa legu, men endin gjørdist, at talið nærkaðist teimum fjøruti skótunum. Les meira…
Áhugaverdu myndina omanfyri, sum eg herfyri fekk frá Gunnari Mohr, hevur mamman Anna Mohr tikið á sumri 1973. Vit eru stødd á Stórheyggi ella sum vit róptu á Heygnum. Lætt er annars at tíðarfesta myndina, tí gravmaskina er júst farin at grava út fyri nýggjari fimleikahøll til Havnar Fimleikafelag. Fimleikafelagið, sum var stovnað 9. desember 1909, hevur serliga søgu og var hjartabarn hjá havnarfólki. Nógv áhugavert er at síggja á myndini, men fyrst nøkur orð um traðirnar og nøkur av húsunum á myndini. Les meira…
Allar myndir siga frá søgu eisini myndin omanfyri, sum Fríðhild Gregoriussen tók á ólavsøku 1955. Fríðhild, sála, ættað úr Hvalba var kona Brynjer Gregoriussen, sum vit kendu sum el-mann og fótbótbóltsspælara í HB. Brynjer var sonur Grækaris Gregoriussen úr Havn og Ellu av Sandi. Tá Brynjer og Fríðhild giftust, búðu tey fyrstu árini á Reyni hjá Grækarisi og Ellu. Myndin er tikin úr vindeyganum niðan á Doktaragrund. Les meira…
Myndin omanfyri hevur eingin av tykkum sæð áður, tí hana havi eg funnið í gamlari myndabók hjá mær, sum eg slett ikki visti var til. Um tólv ára gamal fekk eg myndatól, sum tók svart/hvítar myndir, har myndirnar ikki vóru størri enn 6×6 sentimetrar. Á myndini síggja vit fýra dreingir, sum eru við Sandá, har dreingirnir í svimjibuksum hava svomið í “Mylluhylinum”, sum vit síggja mynd av niðanfyri. Dreingirnir í svimjibuksum, sum búðu við Landavegin, eru frá vinstru Bjarni Samuelsen, Helgi Nolsøe og Jan Müller. Áskoðarin á steininum er Mikkjal Müller beiggi Jan. Les meira…
Fyrst í hesi greinini skal rós berast oman í Miðlahúsið til dygdararbeiðið FM1 ger fyri føroyskan hondbólt, eins og FM1 ger fyri fótbóltin og flogbóltin. Í hondbólti eru FM1 altíð á staðnum við góðum frásagnum frá Sjúrði Hoydal, Tróndi Arge og Hilmar Jan Hansen. Og á brúnni situr Heri Simonsen og savnar træðrirnar við práti og støðum. Frálíkt fyri okkum, sum nú sita á síðulinjuni og fylgja hondbóltinum. Niðanfyri nakrar hugleiðingar um nýggja kappingarleistin hjá mansliðnum í bestu deildini og kvinnudeildini, sum spælir eftir gamla leistinum. Spennandi, hvørji lið spæla FM-finalurnar í apríl mánað. Les meira…
2013 gav Heðin Samuelsen, sáli, forvitnisliga bók út um løgtingsskipið S/S Oyrnafjall, sum gerst ogn føroyinga á heysti 1947, til tað verður selt aftur upp undir jól í 1955. Ætlanin við skipinum var, at føroyingar skulu fáa part í farmasiglingini úti í heimi. Føroya Løgting spenti bogan ógvuliga nógv til tess at hava skipið siglandi, tí farmagjøldini sveiggjaðu so nógv. Summar tíðir var inntøkan góð, men aðrar tíðir sigldi skipið við undirskoti. Áhugavert at síggja, hvussu leingi menninir mynstraðu umborð. Vanliga hálvt annað ár, men tá torført var at útvega maskinmenn, skulu vit niðanfyri hoyra um maskinmeistara, sum var umborð í fýra ár. Les meira…
Tá tú sært vøkru myndina omanfyri, kemur tú at hugsa um, hvørjar varðveitingartankar kommunan hevði, tá myndin var tikin fyri meira enn hundrað árum síðani. Vøkur mynd við nógvum trøum og laðaðum grótgarðum. Løgið at hugsa sær, at 1865 fekk Havnin fyrsta hylin, sum ætlaður var til drekkivatn. Við brúnna á Vaglinum, sum gekk yvir í Tinghúsvegin, varð ein byrging gjørd um Havnará. Í nógv ár var hesin hylurin einasta stað, har havnarborgarar við byttu og spann kundu fara eftir reinum vatni. Tað fylgdu strangar fyriskipanir við, at hylurin skuldi haldast reinur. Myndin er tikin í 1896.
Torført var sjálvandi at steðga menningini av Havnini, men gongur tú niðri í býnum, so var skilið mangan lítið, tá byggiloyvini vóru givin til nógvu betongkassarnar, sum serliga vóru bygdir í 1950- og 1960-árunum. Guð viti, hvat býarpolitikarar tá hava hugsað um at varðveita og um vakurleika. Komi at hugsa um fólkini á myndini, sum í friði kunnu spáka í gøtunum. Einki óljóð, eingin óhumska frá píkum og salti blandað við asfalti. Rein luft. Fantastiskt at hugsa sær. (Vagnur)
Myndin omanfyri er ógvuliga áhugaverd, tí hon sigur frá tíðini, tá nógv havnarfólk arbeiddu í fisk. Elstu virkini eg minnist, sum turkaðu fisk, vóru tey úti í Hvannasundi við Heygsvegin og fiskavirkið hjá Carl á Lag Yvir við Strond. Hesi fiskavirki vóru serlig, tí tú sást enn minnini, tá tey turkaðu fisk uttandura. Vaskaði saltfiskurin var lagdur á steinsett fiskastykki, sum var tilhøgdum steinum vóru lagdir á serligan hátt. Sólin hitaði bæði steinar og fiskin, so hann tornaði skjótt, tá sjálvandi veðrið var til vildar.
Ja, so skuldi berast skjótt at, um hann øtlaði veðrið, og fiskurin í skundi skuldi savnast saman í stakkar at bíða eftir frægari veðri. Minnis væl fiskavirkið hjá Carl á Lag, sum var tikið niður í 1968. Alt hevur sína tíð, tí fiskavirkini fóra frá at turka fisk uttandura, men heldur fingu sær turkiikanalur innandura, har fiskurin var lagdur á rimavognar og síðan koyrdir inn í serligu turkikanalirnar. Havi sjálvur sum unglingi arbeitt fisk á henda hátt úti Hvannasundi. (Vagnur)
Tá eg um dagarnar spákaði niðri á Vestaru bryggju og trein upp trappurnar á Ísvirkinum, reikaðu tankarnir um allar broytingarnar seinnu árini her á leiðini. Einki fiskavirki tó ein landingarmiðstøð, har tey arbeiði ikki er allar dagar í viku. Saltsølan er prýdd, má sigast, men einki vinnuvirksemi, sum í okkara ungum døgum. Tó nógvir bilar hjá næmingum og lærarum, sum hava sína dagligu gongd í bygninginum. Einki flakavirki men nú eitt slag av urtagarði í parti av bygninginum. Einki skip við bryggju henda dagin, men skip koma og fara. Summi taka ís, og onnur landa til landingarmiðstøðina. Hissini útróðrarbátar halda til í egningarskúrunum, men teir eru minkaðir nógv í tali. Nú dríva teir fáu á, tí nógvur fiskur er at fáa.
Komi at hugsa um húsvagnabýin í 1980-árunum, sum var millum Bacalao og Tórshavnar Skipasmiðju. Her búðu mest polakkar, sum arbeiddu á Bacalao. Nú síggi eg, at Mest hevur sett upp bingjur, sum síggjast til vinstru í myndini árakað skrivstovuna hjá Magn. Her búgva útlendskir handverkarar Ja, íslendingar eiga Magn og Vónina, hví lata vit nú íslendingar fara avstað við vinninginum av oljusølu og trolvinnuni? Áhugavert hesa løtuna at minnast aftur nógva virkseminum á Vestaru bryggju. (Vagnur)
Um jólini fekk eg sendandi áhugaverdu myndina omanfyri tikin summarið 1977. Slóðbrótandi arbeiði fer fram í Havn til tess at binda betur saman eystur – og vesturbýin. Gomlu smalu vegirnir vóru á sinni gjørdir frá gomlu Havnini út til innløgdu traðirnar, áðrenn fyrsti bilurin kom í 1922. Bilatalið vaks við fúkandi ferð seinast i 1960-árunum og í 1970 talinum, og bilarnir gjørdust tríggjar til fýra ferðir fleiri í fram til 1980, tá bilatalið fór upp um 11.000 bilar. Í 1970 var bilatalið í Føroyum 3270 bilar. Men aftur til myndina. Les meira…