Tá tú komst fram á vøkru søguligu myndina í bókini “Traðkaðu fólkinum slóð”, fóru tankarnir at sveima beinanvegin, tí økið fyllir so nógv í okkara hugaheimi, tí vit eru uppvaksin har á leiðini og vestureftir. Myndin er frá fyri 1874 verður sagt, men eftir katólsku kirkuni at døma, so er myndin tikin seinast í 1850-árunum, tí tá keypti pastor Bauer Christines Minde frá Christiani Holm og bygdi kirkju á staðnum, sum rúmaði tveyhundrað fólkum. Gamla hospitalið til vinstru var bygt í 1829 og niðurlagt í 1924, tá Alexandrine hospitalið var bygt. Nú nýtt sum til føðideild. Vit síggja eisini sethúsini hjá kaptajn Adreasen.

Áhugavert at síggja lendið í Rættará og har um leiðir, tí Østrøm var bygt við stórum slignum gróti stórir klettar slignir úr helluni til høgru. Fert tú inn í Østrøm, sært tú, hvussu væl bygningurin er laðaður í eini tíð, tá ongar maskinur vóru til at taka. Komi at eisini hugsa um Anettu Wang, sum var kona Knút Wang. Anetta segði mær, at pápi hennara Erik Faber arbeiddi sum lækni á Gamla hospitalið seinast í 1800-talinum. Erik var dani. Áhugavert at síggja slíkar myndir, ja, og so flyta økið í hugaheiminum inn í nútíðina. (Vagnur)

Felagið Varðin gav í 1940 út skaldsøguna Feðgar á ferð skrivað av Heðin Brú, hvørs kristna navn er Hans Jacob Jacobsen føddur í Skálavík í 1901. Bókin snýr seg um føroyska samfelagið, sum broytist frá bóndasamfelegi til fiskuvinnusamfelag. Høvuðspersónarnir eru Ketil og Ketilskonan, sum ikki vilja sleppa gamla bóndasamfelagnum og yngsti sonurin heimføddi Kálvur. Við Kálvi kemur skemtið inn í skaldsøguna, og hetta saman við hugtakandi lýsingini av Ketli, ger rithøvundurin skaldsøguna til eina av bestu og vælumtóktu skaldsøgum okkara. Les meira…

Sum smábørn var økið við gamla landsbókasavnið okkara dagliga spælipláss. Har vóru stór og smá trø, og millum trøini og runnarnar stóð listaverkið “Móðurmálið”, sum vit brúktu sum “klatriborg” uttan at geva okkum far um, hví listaverkið frá 1948 stóð fjalt millum trøini. Fyri fáum árum síðani blivu trøini út ímóti J.C. Svabosgøtu tikin burtur,  og nú kemur listaverkið til minnis um V.U. Hammershaimb veruliga til sín rætt og sæst væl. Listamaðurin Janus Kamban gjørdi listaverkið í 1948.  Les meira…

Tá vit vóru smábørn við Landavegin fyrst í 1950-árunum, sóu vit leivdirnar frá seinna heimsbardaga. Nakrar barakkir stóðu har, og SEV hevði goymslu av longum og stórum el-steyrum liggjandi á betonggrundum, har barkkir einaferð høvdu staðið. Landsbókasavnið og neystið, sum millum annað var fornminnissavn. Men í okkara barnahugaheimi vóru eisini onnur søgulig hús sum tildømis privatskúlin hjá lærarinnunum Frú Rein og Frú Mohr og stóru húsini hjá postmeitaranum Danielsen, sum vit róptu húsini. Skúlarnir hjá Frú Rein og Frú Mohr eru áhugaverdir, tí millum annað hevði mamma okkara gingið í skúla har. Men hvørjar vóru hesar tríggjar systrarnar, sum høvdu áræði at byrja privatskúla. Les meira…

Sunnumorginin spákuðu vit av Kirkjabøarvegnum oman ferguleguna á Gomlurætt. Teistin var júst komin inn um grótkastið, og løtu seinni komu tjúgu bilar ímóti okkum ávegis til Havnar. Nógvur vindur av landssynningi og vakurt at síggja, hvussu væl Teistin skikkaði sær í aldunum og nógva vindinum í Hestfirði. Tankarnir reikaðu hesa løtuna, meðan vit komu longur oman ímóti ferguleguna. Vit eru nú so mikið gomul, at vit minnast stóra frambrotið, tá Gamlarætt var tikin í nýtslu 27. februar 1992, eftir at fólk úr Sandoynni og Hesti máttu við ”postbátinum” um Kirkjabønes. Sunnumorgunin var mangt áhugavert at sjá á Gomlurætt. Les meira…