Áhugavert er altíð at royna at seta árstal á gamlar myndir, og serliga myndir fyri mína tíð. Skjótt er at síggja, at myndin omanfyri er uttan iva tikin undir krígnum. Hondbóltsvøllurin við síðuna av fótbóltsvøllinum og tennisvallirnir longri uppi boða frá hesum. Fara vit fyrst til tennisvallirnar, har annar var grúsvøllur og hin betongvøllur, so kundi spælast á vallunum í 1939. Neistin var stovnað í 1931 og fyrstu árini spældu tey hondbólt á uppstrikaðum vølli á fótbóltsvøllinum. Í 1936 var farið undir at gera hondbóltsvøll við síðuna av fótbóltsvøllinum, og í 1938/39 kundi spælast á vøllinum. Fara vit niðan um tennisvallirnar, so var nýggjur hondbóltsvøllur liðugur í 1946. Síggi í Ìtróttatíðindi, at arbeiðið at gera vøllin var boðið út í 1945, og longu árið eftir kundu tey spæla hondbólt á vøllinum. Vøllurin fór undir kav, tá tey bygdu svimjihøllina. Hetta var ein grúsvøllur, sum bleiv asfalteraður í sambandi við, at ÍSF fylti 25 ár í 1964. Á myndini omanfyri er hesin hondbóltsvøllur ikki gjørdur. So myndin er tikin fyrst í 1940-árunum. Annað fótbóltsliðið á myndini er KÍ, og so er spurningurin, um hitt liðið er HB ella eitt suðuroyarlið. Uttan iva ein ólavsøkudystur við heilt nógvum áskoðarum. Nevnast kann , at fyrsti fótbóltsvøllurin í Gundadali var tikin í brúk 18. juni 1911, tá tvey HB lið spældu á vøllinum. (Vagnur)

1. juli í ár upprann dagurin, tá samkynd í Føroyum kunnu giftast borgaliga. Nógva kjakið um hjúnarbandslógina var drúgt og til tíðir ógvuliga hart bæði í tinginum og millum manna. Fólk tosaðu um, at var hjúnarbandslógin samtykt, var vandi fyri, at innaru múrarnir og kirkju og samfelag fóru at falla. Mangt var brúkt sum grundgevingar í hesum kensluborna máli, men sjálvandi fella ikki nakrir múrar, bara tí nøkur samkynd í Føroyum kunnu giftast borgarliga. Eitt hjúnarband er bara avtala millum tveir persónar, sum vilja liva saman. Fyri meg og stóra meirilutan av føroyingum var málið um hjúnarbandslógina bert eitt avgreiðslumál, og sum skuldi avgreiðast einaferð med alla, so tey samkyndu og vit onnur fingu frið. Samkynd hava altíð verið í Føroyum, og tey skulu sjálvandi hava somu rættindi í samfelagnum sum vit onnur. At hótta við, at kirkjan fer í tvíningar og samfelagið við, er heilt burturvið. Vit eru farin um hálvan august mánað, og vit hava ikki hoyrt um eitt samkynt par, sum er gift. Tíbetur vil eg siga, tí um so var, so kemur hetta ikki okkum øðrum við. Vit minnast jú orrustuna á sinni um § 266 b. Fólk hava fyri langari í tíð síðani gloymt alt um § 266 málið, soleiðis verður eisini við hjúnarbandslógini. Lívið gongur víðar, og kjakið um hjúnarbandslógina er so líðandi tagnað. Eg haldi tó, at tað var ógvuliga óheppið, at kirkjan var drigin inn í málið um hjúnarbandslógina, tí hetta ynskti LGBT ikki frá byrjan. Vit áttu eisini at sloppið undan kjakinum um signina í kirkjuni, og at kirkjan mátti taka óhepna avgerð hesum viðvíkjandi. Hetta var alt óneyðugt. (Vagnur)

Altíð spennandi í familjuni tá beiggi okkara Leivur Michelsen ætlar sær at svimja um Nólsoyarfjørð, sum hann eisini gjørdi fyri trimum árum síðani. Onkur okkara heldur, at hetta er ov stórur biti at taka, tí maðurin er ikki ungur longur. Men hann er í góðari venjing og hevur mangan áður svomið á sjónum. Hann er elsti svimjarin, sum hevur svomið um Nólsoyarfjørð í sambandi við Ovastevnuna, sum hevur tjúgu ár á baki. Tjúgu svimjarar lupu á bláman Yviri við Strond seinasta leygardag, og millum svimjararnar vóru eisini fýra fransmenn. Tríggir svumu eisini um fjørðin í fjør. Les meira…

Tað kemur meira enn so fyri, at fólk spyrja meg, um eg keði meg ella fái tíðina at gangu, nú man er vorðin eftirløntur lærari. Plagi at siga, at tað er bara ein tíma á døgninum, at eg kann keða meg, og tað er um tíggju/ellivu tíðina um kvøldið. Veit ikki rættiliga, um eg skal fara til songur og lesa í eini bók ella skal finnu uppá okkurt heilt annað. Uppi á loftinum hjá okkum er frálíkt útsýnið suður í Nólsoyarfjørð, og áhugavert er at síggja virksemið á Glyvursnesi, har stórir dumparar koyra grót úr grótbrotinum oman á lítlu bryggjuna. Grótið verður síðani siglt í tveimum grótbátum og søkt á botn, har nýggja havnarlagið skal gerast. Dýpið var um seytjan metrar, og nú er grótið komið hálva leið upp í sjógvin. Skip og størri bátar mugu tí sigla út um stóra boyu. Hvørt leygarkvøld og viðhvørt sunnukvøld koma fraktskip á Havnina, men eftir fáar tíma, fara skipini frá bryggjuni aftur. Leygarkvøldið var vøkur sjón at síggja suður í Nólsoyarfjør. Fullmáni og spegilsklárt á sjónum so langt eyguni sóu. Teir sigla grót av Glyvursnesi alt døgnið, og nú tað fer at myrkna, síggjast ljósini frá dumparum og grótbátum enn betur í kikaranum. Tá eg standi og hugleiði um nýggja havnarlagið, kemur mær mangan til hugs, um tað nú er rætt at kroysta alt virksemið á Eystarubryggju, tí frákoyringin frá havnarlagnum er ikki hin besta, og skipini gerast bara størri og størri, og bingjurnar fylla meira og meira. Men nú fáa vit at síggja, hvussu nýggja havnarlagið fer at betra um umstøðurnar har á leiðini. (Vagnur)

Ikki allir føroyingar upplivdu so nógv á ólavsøku, sum Nólsoyar Páll í Vágsbotni. Eitt var ólavsøkan og undirhaldið frá Miðlahúsinunum, men hann fegnaðast eisini um bryggidansin fyri ólavsøku, og tá stór mannfjøld fylgdu á stórskíggja U21 landsliðnum, sum spældi altjóða dystir á høgum støði í Algeria. Men Nólsoyar Páll er eisini fegin, at hann ikki skal flytast út á Skinnarasker, sum býráðslimur ynskir. – Eg standi væl og havi tað gott, skal eg heilsa og siga. Mær dámar væl, tá lív er í býnum heldur at standa einamallur á Skinnaraskeri, meðan ættirnar herja á Eystaruvág. Tá er meira fjálgt í Vágsbótni. Skinnarasker er ikki meira hóskiligt til mansliv og søgu, har Skinnarasker og havið renna saman. Eg fekk stóra ólavsøkugávu, tá eg hoyrdi, at Skinnarasker er friðað, og at Fornminnissavnið og Yvirfriðingarnevndin geva ikki loyvi at flyta meg út á Skinnarasker. Er ætlanin at flyta meg til Nólsoyar ella Klaksvíkar, so forkomið eg mær heldur í Nólsoyarfirði. Mær dámdi eisini væl at hoyra, at sjálvur listamaðurin sigur, at eg standi best í Vágsbotni og eri evnaður at standa júst har. Tað er eisini æra fyri meg at standa so nær Steinpakkhúsinum, Vektarbúðini og húsinum, har einahandilin einaferð helt til. (Vagnur)