Havi áður sæð myndina omanfyri, men ongantíð gjørt mær greitt, hví henda brúgv var bygd júst soleiðis. Tá farið var undir at gera havnarlagið eystanfyri í 1922, skuldi nógv grót brúkast. Sprongt var frá sjóvarmálanum og eystureftir. Um somu tíð vóru fólk farin at seta búgv eystanfyri á Abbatrøð og har um leiðir. Fyri at nýggi býarparturin eystanfyri skuldi hava samband við restina av Havnini, var neyðugt at spreingja eina geil frá havnarlagnum og yvir í Jónas Bronckgøtu. Skansin var tíðandi partur av havnini tá, tí har helt politistaliðið til, og har var dómhús og fongsul.

Vitin og veðurmasturin vóru eisini á Skansanum. Tá fasta sambandið við Skansan var sprongt burtur, var neyðugt at gera brúgv av Krákusteini og yvir á Skansan. Nú eg siti og hyggi at myndini, komi eg at hugsa um, nær kommunan fekk sær grótbrot uppi við Oyggjarvegin. Vildi sagt miðskeiðis í 1950-árunum. Hetta veit kanska onkur at siga. Grótbrotið við Oyggjarvegin er niðurlagt og verður brúkt at hýsa brandstøð og øðrum virksemi hjá kommununi. Eg arbeiddi í Grótbrotinum í 1966/1967, og tá var eisini asfaltstøð í grótbrotinum. Minnist, tá alt dustið frá bæði knúsara og asfaltinum fór við vindunum niður yvir húsini sunnafyri og eystanfyri grótbrotið. Hetta høvdu fólk í dag ikki funnið seg í. (Vagnur)

Seinastu mánaðirnar hevur skipanavnið Galaxy rungað í hvørjum lurtitólið í Føroyum. Suðuroyingar í øðini og í mótmælum føra fram, at Suðuroyggin er afturútsigld og fyri vanbýtí. Løgið, tí í mun til fólkatalið, so hevur Suðuroyggin havt flest løgmenn og landsstýrisfólk í mínari tíð. Hava hesi sovið í tímanum?

Kom at hugsa um hetta, tá eg um dagarnar las í bókini Minnisbrot frá 2006 eftir Hjørdis Háberg, sum í bókini leiðir okkum gjøgnum Havnargøtur fyri hundrað árum síðani. Hugaligt at lesa, hvar eg brádliga steðgaði við tekst, tá Hjørdist minnist eina ferðina, tá tað tók tólv tímar við Smirli úr Havn til Sumbiar at vitja ommu sína. Les meira…

Tá vit sum unglingar spældu í Rættará við Ellisheimið, góvu vit okkum ikki far um, hví betongbyrging var bygd um ánna. Við lemmum kundi tú byrja av ánna, so fekst stórur djúpur hylur. Vit hildu tá, at hetta vóru leivdir frá enskum hermonnum, sum høvdu búð í barakkum har á leiðini. Ikki fyrr enn eg las í bókini Tórshavnar sløkkilið 50 ár, gekk upp fyri mær, hvat endamálið var at gera byrgingar um Rættará og Havnará. Brandhyljar verða hesir hyljar nevndir.

Hví gera brandhyljar um áirnar seinast í 1930-árunum og fyrst í 1940-árunum? Les meira…

Tá eg síggi myndina omanfyri,  hugsi eg, hvussu nógv tilvildin ræður í lívi okkara. Hví eru júst hesi fólkini á myndini? Myndin omanfyri er frá 1959, tá systkinabarn mítt Einar Michelsen varð doyptur. Einar er sonur pápabeiggja mín Ejler Michelsen og Katrinu rópt Dinna dóttir Mikkjal í Grønlandi. Kent staðarnavn úti í Grønlandi er Mikkjalstrøð, og nógvir av eftirkomarunum hjá Mikkjali og konuna Mariu búgva har. Hvør var hesin Mikkjal í Grønlandi, men fyrst til fólkini á myndini omanfyri. Les meira…

Vesturkirkjan er granni við barndómsheim mítt við Landavegin, og á bønum, har kirkjan stendur, spældu vit sum børn. Stóri steinurin á bønum vekir serlig minni, tí á steininum spældu og sótu børn dagliga. Steinurin var á en ella annan hátt dragandi. -Vit áttu stóra steinin, og har kundu vit í friði sita við okkara dreymum, hildu vit. Grundarsteinurin til kirkjuna varð lagdur í 1968, men ikki fyrr enn 24. februar 1971 var samkoma á bønum, har menn frá byggifyritøkuni Lamhauge & Waagstein settu fyrstu spakarnar í hógvin. (Greinin skrivað í 2018) Les meira…